Rum wytwarzany jest z syropu, soku lub z melasy z trzciny cukrowej, która poddawana jest procesom fermentacji i destylacji. Dużą część gotowych destylatów poddaje się leżakowaniu w dębowych beczkach, podobnie jak w przypadku whisky. Poza oczywistymi świeżymi dębowymi beczkami wykorzystuje się również beczki po innych alkoholach, m.in. po bourbonie, ale także po sherry, porto, sporadycznie po koniakach, cachacy, czy nawet whisky single malt. Na fali rosnącej popularności powstają również wersje vintage, niezależne i tzw. single cask.
Historia rumu, wywodzącego się z terenów Indii i Chin, zaczyna się w czasach antycznych. Informacja o tym trunku dotarła do Europy dzięki Maurom, a Krzysztof Kolumb sprowadził sadzonki trzciny cukrowej na Karaiby. Produkcję rumu na większą skalę rozpoczęto na Barbadosie. Największe skupiska gorzelni znajdują się na Karaibach, Ameryce Południowej i Północnej. W Europie produkowane są klasyczne rumy, a także trunki podobne, np. austriacki Stroh czy czeski/słowacki Tuzemak, wytworzone z melasy z buraków cukrowych. Rum stał się ikoną kultury karaibskiej i globalnie cenionym trunkiem.
Rumy dzielimy na: białe, złote, ciemne, aromatyzowane z dodatkiem przypraw korzennych i tzw. overproof z podwyższoną mocą, z przeznaczeniem do koktajli. Większość z nich jest dosładzana syropem cukrowym, choć obecnie obserwuje się lekki odwrót od tego trendu.
Niezależnie z jakim rumem mamy do czynienia, przepisy jego produkcji nie są tak restrykcyjne, jak np. w przypadku whisky. Wystarczy, by moc była odpowiednia (co najmniej 37,5% ABV), leżakowanie trwało nie krócej niż rok, a surowcem do produkcji była trzcina cukrowa. Co dalej? Dalej ogranicza nas już tylko wyobraźnia!
